Lieve mensen,

Vanuit een tropisch regenachtig Malang een berichtje. Zo op Oudjaarsdag is het toch wel een tijd om, nou ja, wat zaken van het afgelopen jaar te overdenken. Zo niet wij. We zijn de afgelopen dagen door het Javaanse landschap gereisd. Met de trein van Surabaya naar Yogjakarta, toen met het busje van Yogjakarta naar de Borubudur, van daaruit via Wonosobo naar Dieng Plateau en daarna weer terug naar Yogjakarta om vervolgens door een prive chauffeur naar Malang te worden gebracht. En daar zitten we nu dus.
26 December, voor jullie 2e kerstdag, stonden wij vroeg op om om 7 uur de trein naar Yogjakarta te nemen. We zaten wederom in de 'bisnis' class, wat in dit geval niet veel zei. Tijdens het rijden stonden de deuren van de wagons open en stond de trein regelmatig in voor ons onbekende dorpjes stil, waar je rijst maatlijden vanuit het raampje kon kopen. Populair was de tahu (sojakaas) wat aangeprezen werd met: Taaaaaaaaaahu tahutahutahutahutahutahuuuuuu. Wij namen echter niets. Deze treinreis was ook onze eerste kennismaking met het echte Indonesische platteland. Sawa's, vulkanen, super groene velden, zie de foto's.
Aangekomen in Yogja (zoals de locals het noemen) werd meteen duidelijk dat we in toeristisch gebied waren. Geen stap konden we verzetten, of we moesten in een 'becak', 'taksiii', of 'cheap hotel, ya?', terwijl kinderen ons in het Nederlands aanspraken. Zelfs de hotel reservering konden we in het Nederlands regelen. De volgende dag ontvluchtten we de drukte van Yogja om naar de zo mogelijk nog drukkere Borubudur gingen waar we werkelijk filmsterren waren (zie ook weer de foto's). Iedereen wilde met ons op de foto, en er werden ook verdacht veel fototoestellen gepakt toen wij voorbij liepen. Bizar, want de Borubudur is een rustpunt, voor de Hindu's die deze tempel als bedevaartsoord gebruiken om van het 'dagelijks leven' naar het hiernamaals te lopen. Voor ons ging dit niet op.
Java staat bekend om zijn vele vulkaanuitbarstingen. Dieng plateau is een hooggelegen gebied (2100 meter = frisjes) waar je dit op veel manieren kunt zien. We zagen een meertje dat borrelde, naar rotte eieren stonk en een vreemd groen kleurtje had, en een grote krater met modder dat blijkbaar erg warm was, gezien de grote stoomwolk die er vanaf kwam. Zie ook weer de foto's. De bevolking is relatief rijk, aangezien ze aardappels kunnen verbouwen wat ook verkocht werd in de warungs (eetstalletjes langs de weg). Een welhalla voor ons, want dat betekende geen rijst, maar FRIET!!!!!! Met een uiteraard erg lekker maar onbekend kruidenmengsel erover.
Na nog een nachtje in Yogjakarta te hebben geslapen hadden we het plan om met de trein naar Malang (zo'n 8 uur verder) te reizen met de trein. Goed. Dat was een plan, want eenmaal op het treinstation bleek er maar 1 trein te gaan. Om half 2 's nachts. Oke, plan B hebben we toen maar uitgevoerd, namelijk een prive chauffeur die ons direct naar het hotel in Malang bracht. Even een kort verslag van dit tripje. Chauffeur Ali, 55 jaar, waarschijnlijk ongehuwd en kettingroker (later bleek waarom) hield wel van doorrijden. In Yogjakarta hield Ali zich nog redelijk in, maar eenmaal op de buitenwegen was inhalen in de bocht, voor een heuveltje, achter een andere auto aan, of op de gok niet meer dan normaal. De toeter en koplampen deden het aanvullende werk, mocht de tegenligger toch wat sneller naderen dan gedacht. We denken dat ook Ali hier wel enige stress van ondervond, want tijdens de hele rit heeft hij ongeveer een pakje sigaretten opgerookt. We gaan maar met de trein terug naar Surabaya.
Overigens had Ali een perfect adresje voor ons om te eten. We bestelden naar ons weten kippensoep en vis, maar kregen vele gerechten erbij geserveerd. Tong enpikzwarte eieren wisten we nog te onderscheiden, maar de andere apparaten waren onbekend. Wij dachten: goh, die Ali, aardige vent dat hij ons laat kennis maken met de lokale keuken. Niet dus, want alle bijgerechten waren gewoon hoofdgerechten en hadden ze gewoon op onze tafel gezet. Prima afgezet.
Kerst was overigens ook erg leuk. Samen met Icha (medewerker van Suzanne's hotel) en haar man en nog wat vrienden, de hele avond gezongen, gitaar gespeeld en ons vermaakt.

Nu gaan we gezellig oud en nieuw vieren en we drinken er een op jullie allemaal.

Liefs en tot in 2009,

SW