Zo, ons weekend:

Zaterdag met Asra (neurochirurg) en Dian (zijn vrouw)naar Malang gereden. Er heerst een koeler klimaat en de sfeer/mensenzijn rustiger dan in Surabaya en niet alleen wij, maar alle Oost-Javanen verkiezen Malang alsvakantie bestemming. Onderwegreden we langs Sidoarjo, waar 3 jaar geleden een moddervulkaan is uitgebarsten(veroorzaakt dooreen aardbeving die weer veroorzaakt werd door olieboringen). Daardoor heerst ervreselijk veel armoede. Mensenblokkeren en claimen bijvoorbeeldde weg, je moet ze dan betalen om door te rijden. Of mensen die zich wassenin water en het ook drinken, mee koken,etc.

In Malang, waar vroeger overigens veel Nederlanders woonden, zette Asra ons af bij het hotel. Daar 's avonds gegeten in een oud-Nederlands restaurant waar het menu in het Nederlands was.Gelukkig hadden we een geode nachtrust want de volgendeochtend werden we op Javaanse wijze gemasseerd. Keihard..auw!In de middag weer op padmet Asra en Dian. Haar vader ,dieprofessor in de cardiologie is, heeft eenbuitenhuis (ook oud-Nederlands huis).Het stond op een een mooie heuvelvlakbij Malang, Batu heet het, lijkt opde Vogezen.Daar was de hele familie van Dian, en ze hadden veel eten en net zo veel indrukken. De familie is heel belangrijk en de vader heeft nog de traditionele functie.Hij mag met ons praten,het eerst eten, endaarna de vrouwen. Opvallend was ook dat er zo veel mensen warendie rond renden met eten.Dat waren de bedienden.De ouders van Dian hebben 6 mensen constant in dienst, varierend van Nanny tot tuinman.Wenst een van die bedienden trouwensom niet alleen te wonen, dan mag ook zijn familie in het huis wonen. Wel ergens achteraf natuurlijk. Na de vrouwen mochten dan ookde bedienden eten, maar ergens achteraf, en alleen de restjes, niet leuk.Ze waren wel heel trots ophunbuitenhuis die van 'Dutch quality' was. De hele familie legde daar telkens de nadruk op, maar dat was ook niet vreemdwant Indonesische kwaliteitis ook bagger.

Op de terugweg naar Malang waren er heel veel overstromingen. Het is nog steedsregenseizoen.... We sliepen in een ander oud-Nederlands huis van de vader van Dian, ook een heel groot(6 slaapkamers, geen van die was bewoond),met onze eigen bediende/beveiliging.Het was een beetje vreemd en niet zo leuk, want al dat bedienen worden we zat, we willenzelf en we willen dat mensen een keer niet vriendelijk of behulpzaam zijn maar gewoon ons laten.

De volgende ochtendontbeten we wederom met de vadervan Dian, inwéér een ander huis (we snapten er ook niets van), ook weer bedienden, ook weergepraat, ook weer met open mond van alle indrukken vertrokken.

Met Asra reden we terug naar Surabaya, nadat we ook de ouders van Asra hadden ontmoet. Dit gaf ook een beetje de mogelijkheid om deverschillen in culturen nog eens tebespreken. Opvallend was dat vrouwen totdat ze getrouwd zijn,bij hun ouders wonen. Ook kregen wij de indruk dat Asra enDian niet geheel vrijwillig voor elkaar hebben gekozen. De familie wordt namelijk bezorgd als een vrouw nog geen trouwplannen heeft op haar 25e. Dianvertelde ons dat zij en Asra elkaar hadden ontmoet in oktober en een paar maanden zijn getrouwd (in januari), een maand voordat Dian 26 werd. Hm, liefde op het eerste gezicht? Toeval, dat de ouders van Asra goed bevriend zijn met de ouders van Dian? Wij konden er niet zo veel hoogte van krijgen.

Maar aardig waren ze welen ze hebben ons de mogelijkheidgegeven om eenseen kijkje te nemen in geen standaard, maar wel een Indonesische familie.Nu de laatste week in Surabaya en dan vertrekken we 31 januari naar Bali!!! Yes!!!

Oja, en nog een gelukkig Chinees Nieuwjaar (big party hierzo in Indonesië)!

Liefs,

Ward en Suzanne